Çfarë të të blatojmë, o Krisht,
që u duke mbi dhé si njeri për ne.
Se çdo krijesë përhirime të blaton:
Engjëjt, himnin; qiejt, yllin;
Dijetarët, dhuratat; barinjtë, çudinë;
dheu, shpellën; shkretëtira, grazhdin,
ndërsa ne, Nënën Virgjëreshë.
O Perëndi i parajetshëm, mëshirona.
Vargëzim i vetëmelodishëm i Mbrëmësores së Krishtlindjes (Ting. II).
Ejani, pra, të kremtojmë! Ejani të dëfrejmë. Kjo e kremte është e çuditshme, siç është e çuditshme edhe lindja e Krishtit.
Sot u këputën zinxhirët shekullorë.
Djalli u shpartallua.
Demonët morën arratinë.
Vdekja u shfuqizua.
Parajsa u hap.
Mallkimi u asgjësua.
Mëkati u dëbua.
Mashtrimi u zbramps.
E vërteta u zbulua.
Besimi u predikua dhe përhap kudo.
Mbretëria e qiejve u mboll në tokë.
Engjëjt bashkëbisedojnë me njerëzit.
Të gjitha u bënë një.
Përse?
Sepse Perëndia zbriti në tokë dhe njeriu u ngjit në qiej.
— Shën Joan Gojarti.
Shqip: Stefan Zhupa
Leave a Reply